Πριν από λίγους μήνες, ένα 15χρονο ανώριμο παιδί, παρασυρμένο από ανεύθυνους και καταχθόνιους ινστρούχτορες, έχασε τη ζωή του στα Εξάρχεια.
Την επόμενη μέρα, εκεί υπήρχε μαρμάρινο μνημείο, στεφάνια, λουλούδια, επιγραφές, και μαζευόταν πλήθος οι περίεργοι να δουν και να προσκυνήσουν τον ήρωα. Και το όνομά του στα πρωτόστηλα των εφημερίδων και στο στόμα όλων.. Γιά τον «ήρωα».
Έναν «ήρωα», που δεν ήξερε γιατί αγωνιζόταν και προπαντός δεν εννοούσε και δεν είχε αποφασίσει να χάσει τη ζωή του...
Πριν λίγες μέρες, ένας ώριμος και υπεύθυνος άνδρας, σε κρίσιμη ώρα του Έθνους, κατέθεσε ενσυνείδητα και εκούσια τη ζωή του.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΚΩΤΟΥΛΑΣ ΣΜΗΝΑΡΧΟΣ 55 ετών, παλαίμαχος Ιπτάμενος και Διοικητής.
Την ώρα, που μαχότανε για τη ζωή των πυροπλήκτων και γιά την προάσπιση των περιουσιών απλών ανθρώπων, βιοπαλαιστών, καθώς και του φυσικού κάλλους της πατρίδος, όλοι τον θαυμάζανε.
Την ώρα πού έπεσε θανάσιμα πληγωμένος στο ύστατο καθήκον και την αγάπη στο λαό, στο Έθνος, στα ιδανικά, πολλοί συγκινηθήκανε, συνταραχθήκανε.
Εκπρόσωποι της Πολιτείας πήγανε και στην Κηδεία του, γιά να παρηγορήσουν τους συγγενείς –όχι τίποτε άλλο...
Κι’ύστερα..
Γυρίσαμε όλοι ανέμελοι στο καθημερινό τρέξιμο γιά λεφτά και γιά καλοπέραση..
Δε θα στηθεί μνημείο. Δε θα ξαναμιλήσει κανείς γιά τον Ήρωα. Όπως δε μίλησε σχεδόν κανείς γιά τους χθεσινούς πεσόντες ήρωες πιλότους.
Κι οι συγγενείς τους θα τρέχουν με την ψυχή στο στόμα να αποδείξουν στους καρεκλοκένταυρους του Κράτους, εάν δικαιούνται κάποιας αξιοπρεπούς σύνταξης..
Θέλετε να σας το πω κι αλλιώς;
Αν ένα νέο παιδί, μέσα στην παραζάλη της εφηβείας, καιγότανε, καθώς ενεργούσε εμπρησμό σε κάποιο δάσος της Πατρίδος, αυτό το τρελλό παιδί γιά μήνες θα απασχολούσε τους δημοσιογράφους (και μερικούς άλλους δημόσιους τσαρλατάνους), γιά να υμνήσουν τη θυσία του! Να ερμηνεύσουν το ριψοκινδύνευμά του! Να δικαιολογήσουν και να καταξιώσουν τον αγώνα του!..
Και, φυσικά, δόσε ποιήματα και τραγούδια και φωτο και λουλούδια..
Πότε θα καταλάβουμε ότι ο γιαλός δεν είναι στραβός. Εμείς πήραμε ν’αρμενίζουμε στραβά..
Την επόμενη μέρα, εκεί υπήρχε μαρμάρινο μνημείο, στεφάνια, λουλούδια, επιγραφές, και μαζευόταν πλήθος οι περίεργοι να δουν και να προσκυνήσουν τον ήρωα. Και το όνομά του στα πρωτόστηλα των εφημερίδων και στο στόμα όλων.. Γιά τον «ήρωα».
Έναν «ήρωα», που δεν ήξερε γιατί αγωνιζόταν και προπαντός δεν εννοούσε και δεν είχε αποφασίσει να χάσει τη ζωή του...
Πριν λίγες μέρες, ένας ώριμος και υπεύθυνος άνδρας, σε κρίσιμη ώρα του Έθνους, κατέθεσε ενσυνείδητα και εκούσια τη ζωή του.
ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΚΩΤΟΥΛΑΣ ΣΜΗΝΑΡΧΟΣ 55 ετών, παλαίμαχος Ιπτάμενος και Διοικητής.
Την ώρα, που μαχότανε για τη ζωή των πυροπλήκτων και γιά την προάσπιση των περιουσιών απλών ανθρώπων, βιοπαλαιστών, καθώς και του φυσικού κάλλους της πατρίδος, όλοι τον θαυμάζανε.
Την ώρα πού έπεσε θανάσιμα πληγωμένος στο ύστατο καθήκον και την αγάπη στο λαό, στο Έθνος, στα ιδανικά, πολλοί συγκινηθήκανε, συνταραχθήκανε.
Εκπρόσωποι της Πολιτείας πήγανε και στην Κηδεία του, γιά να παρηγορήσουν τους συγγενείς –όχι τίποτε άλλο...
Κι’ύστερα..
Γυρίσαμε όλοι ανέμελοι στο καθημερινό τρέξιμο γιά λεφτά και γιά καλοπέραση..
Δε θα στηθεί μνημείο. Δε θα ξαναμιλήσει κανείς γιά τον Ήρωα. Όπως δε μίλησε σχεδόν κανείς γιά τους χθεσινούς πεσόντες ήρωες πιλότους.
Κι οι συγγενείς τους θα τρέχουν με την ψυχή στο στόμα να αποδείξουν στους καρεκλοκένταυρους του Κράτους, εάν δικαιούνται κάποιας αξιοπρεπούς σύνταξης..
Θέλετε να σας το πω κι αλλιώς;
Αν ένα νέο παιδί, μέσα στην παραζάλη της εφηβείας, καιγότανε, καθώς ενεργούσε εμπρησμό σε κάποιο δάσος της Πατρίδος, αυτό το τρελλό παιδί γιά μήνες θα απασχολούσε τους δημοσιογράφους (και μερικούς άλλους δημόσιους τσαρλατάνους), γιά να υμνήσουν τη θυσία του! Να ερμηνεύσουν το ριψοκινδύνευμά του! Να δικαιολογήσουν και να καταξιώσουν τον αγώνα του!..
Και, φυσικά, δόσε ποιήματα και τραγούδια και φωτο και λουλούδια..
Πότε θα καταλάβουμε ότι ο γιαλός δεν είναι στραβός. Εμείς πήραμε ν’αρμενίζουμε στραβά..
